Garanties spelen een belangrijke rol bij de overname van bedrijven. Zelfs na onderzoek van de boekhouding is het op voorhand moeilijk te bepalen hoe het bedrijf er precies voor staat en wat de koper mag verwachten van het bedrijf. Om die reden wordt in de garanties van het overnamecontract vastgelegd wat de koper mag verwachten van het bedrijf, en de verkoper garandeert dat die verwachtingen kloppen. Garantie is echter geen wettelijk begrip. De omvang en werking van garanties wordt door de rechter bepaald. Heel veel uitspraken over het begrip “garantie” zijn er niet, vandaar dat de uitspraak van het Gerechtshof Leeuwarden van 5 oktober jl. interessant is.
In deze zaak stond ter discussie of een schending van een garantie moet kunnen worden toegerekend aan de verkoper, of dat de toerekening door de schending een gegeven is. Dit is relevant, omdat bij toerekening nog ruimte bestaat voor de verkoper om (bijvoorbeeld) een beroep op overmacht te doen. Volgens de koper stond door de schending van de garantie de aansprakelijkheid vast, ongeacht de oorzaak.
In de rechtspraak en literatuur wordt vaak aangenomen dat, door het opnemen van een garantie, een beroep op overmacht uitgesloten is. Het Gerechtshof Leeuwarden wil echter niet zo ver gaan, en overweegt als volgt: “Een garantie strekt er doorgaans toe om de factoren die overmacht opleveren, en derhalve aan toerekening in de weg staan, te beperken. In die zin zal een garantie er veelal toe leiden dat een tekortkoming “krachtens rechtshandeling” aan de schuldenaar wordt toegekend.”
Dus een beperking van het beroep op overmacht voor verkoper, maar geen uitsluiting van overmacht.
Concreet ging het om de uitleg van de navolgende garantie over de debiteurenpositie, waarin stond vermeld dat: “de debiteuren van de vennootschap volwaardig zijn en dat de voorziening voor dubieuze debiteuren adequaat is.”
Het Gerechtshof Leeuwarden komt vervolgens tot het oordeel dat verkoper hiermee niet heeft gegarandeerd dat verkoper zou moeten instaan voor iedere oninbaarheid van elke individuele debiteur, bijvoorbeeld door faillissement van een debiteur. Per geval moet dus gekeken worden of sprake is van een schending van de garantie die aan de verkoper kan worden toegerekend, conform het hierboven geciteerde criterium. De vage en algemene formulering van deze garantie is daarbij ook niet echt in het voordeel van de koper.
Omschrijf in het overnamecontract dus niet alleen zo concreet mogelijk wat er precies gegarandeerd moet worden, maar omschrijf ook wat de werking van de garanties zou moeten zijn, indien je een verrassende uitspraak van de rechter wilt voorkomen.
Lees hier de hele uitspraak.
Bron: rechtspraak.nl