Advocaten en juristen hameren er bij bedrijven steevast op dat algemene voorwaarden altijd moeten worden overhandigd of toegezonden. En zo langzamerhand zie je in de praktijk dat steeds meer bedrijven en ondernemers zich hier van bewust zijn. Maar per 1 januari 2012 is de wet (wederom) aangepast, waardoor veel dienstverleners opeens kunnen volstaan met het plaatsen van de algemene voorwaarden op de website. Is de keiharde eis van de terhandstelling voor deze groep helemaal verleden tijd?

Door een wijziging van artikel 6:234 lid 1 BW staat niet meer ter discussie dat de Europese Dienstenrichtlijn ook geldt voor de wijze waarop algemene voorwaarden bekend worden gemaakt. En dat brengt met zich dat de ‘dienstverrichter’ kan volstaan met publicatie op zijn website en de algemene voorwaarden niet meer telkens ter hand hoeft te stellen.

Hier kunnen een paar kanttekeningen bij worden gemaakt. Allereerst is het de vraag wat een ‘dienstverrichter’ precies is. Dit is een begrip dat is vermeld in de Dienstenrichtlijn. In grote lijnen komt het er op neer dat onder ‘dienstverrichter’ wordt verstaan de commerciële, zakelijke dienstverlener, zoals de makelaar, accountant, advocaat en consultant. Andere voorbeelden zijn facilitaire diensten, IT-diensten en diensten op het gebied van het toerisme.

De reikwijdte van de Dienstenrichtlijn is zeer breed, de meeste zakelijke dienstverleners zullen onder het begrip ‘dienstverrichter’ vallen. Voor een goed begrip is het beter om te kijken naar de diensten die expliciet zijn uitgezonderd van de Dienstenrichtlijn. Dat zijn onder meer vervoersdiensten, financiële diensten (banken, verzekeringen, beleggingsadviseurs) en elektronische communicatie diensten -en netwerken. Voor deze uitgezonderde dienstverleners blijft de bestaande regelgeving gelden. Zij zullen de algemene voorwaarden “gewoon” moeten blijven meesturen met de offerte of overeenkomst. Met dien verstande dat sinds 2010 voor alle bedrijven die online zaken doen geldt dat het mailen van een hyperlink, die naar de algemene voorwaarden leidt, voldoende is.

De tweede kanttekening is dat de algemene voorwaarden wel gemakkelijk toegankelijk moeten zijn op de website. Dus niet ergens verscholen, maar een duidelijke kop of button. Het wordt aangeraden om iedere contractspartij een directe hyperlink te sturen en te zorgen dat de algemene voorwaarden eenvoudig kunnen worden gedownload. Zeker als de wederpartij een consument is. Ook moet de ‘dienstverrichter’ er rekening mee houden met dat hij zal moeten aantonen welke versie van de algemene voorwaarden op de website stond, ten tijde van het sluiten van de overeenkomst.

Maar al met al wordt het voor de meeste dienstverleners een stuk eenvoudiger om algemene voorwaarden te hanteren. Wil de dienstverlener het zekere voor het onzekere nemen, dan kan hij/zij de voorwaarden ook fysiek ter hand blijven stellen. Het is niet nodig om de interne procedure drastisch te veranderen. Met uitzondering van het plaatsen van de algemene voorwaarden op de website, als dat nu nog niet het geval is.

Gelet op deze nieuwe wetgeving en de toename van het online zaken doen is het de verwachting dat de gehele problematiek van de fysieke terhandstelling (gelukkig) minder vaak in de jurisprudentie zal opduiken en dat terhandstelling van algemene voorwaarden via de website sterk zal toenemen.

Delen